من با همه ی من بودنم . گاهی کم می آورم و بدجور دلم میگیرد از پیرامونی که سخت مرا احاطه کرده است . و اینجا تنها جایی است که خودم را فریاد میزنم با همه ی بغضها و دردها و نفرتها و عشق و شادی ها . و در نهایت سبکی و آرامشی درست که بعد از استفراغ جسم را در بر میگیرد... روح من نیز بعد از فریاد آرام می شود ....رام میشود !
ادامه...
به چشمانت بیاموز؛که هر کس ارزش دیدن ندارد... به دستانت بیاموز،که هر گل ارزش چیدن ندارد...به قلبت بیاموز که هر کس کنج آن جایی ندارد...