اینـ روزها اَصلآ حَواسِـت به مَن نیست 

،
دیگَـر خَبَـری اَز مَن نِمیگیــری 

،
اَما بـا این حال دَرکَــــت میکُنـَم،بـا او بودَن تَمـامِ وَقتَت را گِرِفته اَست...

به حرمـــــت نان و نمکی که 

 با هم خوردیم

نــــــــان را تو ببر

 و طاقتــــــــــت کوتاه

نمــــــــــک را بگذار برای من

می خواهم این زخم همیشــــــــــه

 تازه بمانـــــــد...

که راهـــــــــت بلند است 

تنـهــــــــایی   

..تقــــدیر من نیست.... 

 تــرجــــیحِ منـــــه .....

بـــرایــش سنـگ تمـــام گذاشتم.! 

 افســـوس کــــه نمــــی دانستم بـــا همــــان 

 سنگ هــــا نابودم مــــی کند.....

من بجای خالیش بیشترازخودش عادت کرده ام
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
اعتراف تلخیست

از بس خوابت را دیده ام

دیگر نمی گویم "خوابم می‌‌آید" می‌گویم "یـــــــارم می‌‌آید