من با همه ی من بودنم . گاهی کم می آورم و بدجور دلم میگیرد از پیرامونی که سخت مرا احاطه کرده است . و اینجا تنها جایی است که خودم را فریاد میزنم با همه ی بغضها و دردها و نفرتها و عشق و شادی ها . و در نهایت سبکی و آرامشی درست که بعد از استفراغ جسم را در بر میگیرد... روح من نیز بعد از فریاد آرام می شود ....رام میشود !
ادامه...
روزگارا که چنین سخت بر من می گیری...با خبر باش که پژمرده شدن من آسان نیست گرچه دلگیرم از دیروزم، گرچه فردای غم انگیز مرا می خواند لیک باور دارم دل خوشی ها کم نیست زندگی باید کرد
farzaneh
چهارشنبه 12 بهمنماه سال 1390 ساعت 03:10 ب.ظ